2Ki 22 | PesOV | STEP | یوشیا هشتسالهبود كهپادشاهشد و در اورشلیمسیو یكسالسلطنتنمود. و اسممادرشیدیده، دختر عَدایه، از بُصْقَتبود.

2 Kings 22

1 یوشیا هشتسالهبود كهپادشاهشد و در اورشلیمسیو یكسالسلطنتنمود. و اسممادرشیدیده، دختر عَدایه، از بُصْقَتبود. 2 و آنچهرا كهدر نظر خداوند پسند بود، بهعملآورد، و بهتمامیطریقپدر خود، داود سلوكنموده، بهطرفراستیا چپانحرافنورزید.

3 و در سالهجدهمِ یوشیا پادشاهواقعشد كهپادشاه، شافانبناَصَلْیا بنمَشُلاّمِ كاتبرا بهخانۀ خداوند فرستاده، گفت: 4 «نزد حِلْقیا رئیسكهنهبرو و او نقرهایرا كهبهخانۀ خداوند آوردهمیشود و مستحفظانِ در، آنرا از قومجمعمیكنند، بشمارد. 5 و آنرا بهدستسركارانیكهبر خانۀ خداوند گماشتهشدهاند، بسپارند تا ایشانآنرا بهكسانیكهدر خانۀ خداوند كار میكنند، بهجهتتعمیر خرابیهایخانهبدهند، 6 یعنیبهنجارانو بنایانو معماران، و تا چوبها و سنگهایتراشیدهبهجهتتعمیر خانهبخرند.» 7 اما نقرهایرا كهبهدستایشانسپردند، حسابنكردند زیرا كهبهامانترفتار نمودند.

8 و حِلْقیا، رئیسكهنه، بهشافانِ كاتبگفت: «كتابتوراترا در خانۀ خداوند یافتهام.» و حِلْقیا آنكتابرا بهشافانداد كهآنرا خواند. 9 و شافانِ كاتبنزد پادشاهبرگشتو بهپادشاهخبر داده، گفت: «بندگانت، نقرهایرا كهدر خانۀ خداوند یافتشد، بیرونآوردند و آنرا بهدستسركارانیكهبر خانۀ خداوند گماشتهبودند، سپردند.» 10 و شافانكاتب، پادشاهرا خبر داده، گفت: «حِلْقیا، كاهن، كتابیبهمندادهاست.» پسشافانآنرا بهحضور پادشاهخواند.

11 پسچونپادشاهسخنانسفر توراترا شنید، لباسخود را درید. 12 و پادشاه، حِلْقیایكاهنو اخیقامبنشافانو عَكْبُور بنمیكایا و شافانِ كاتبو عَسایا، خادمپادشاهرا امر فرموده، گفت: 13 «بروید و از خداوند برایمنو برایقومو برایتمامییهودا دربارۀ سخنانیكهدر اینكتابیافتمیشود، مسألتنمایید، زیرا غضبخداوند كهبر ما افروختهشدهاست، عظیممیباشد، از اینجهتكهپدرانما بهسخناناینكتابگوشندادند تا موافقهرآنچهدربارۀ ما مكتوباست، عملنمایند.»

14 پسحِلْقیایكاهنو اَخیقامو عَكْبُور وشافانو عَسایا نزد حُلْدَۀ نبیه، زنشُلاّمبنتِقْوَهبنحَرْحَسِ لباسدار، رفتند و او در محلۀ دوماورشلیمساكنبود؛ و با ویسخنگفتند. 15 و او بهایشانگفت: «یهُوَه، خدایاسرائیلچنینمیگوید: بهكسیكهشما را نزد منفرستادهاست، بگویید: 16 خداوند چنینمیگوید: اینكمنبلاییبر اینمكانو ساكنانشخواهمرسانید، یعنیتمامیسخنانكتابرا كهپادشاهیهودا خواندهاست، 17 چونكهمرا ترككرده، برایخدایاندیگر بخور سوزانیدند تا بهتمامیاعمالدستهایخود، خشممرا بههیجانبیاورند. پسغضبمنبر اینمكانمشتعلشده، خاموشنخواهد شد. 18 لیكنبهپادشاهیهودا كهشما را بهجهتمسألتنمودناز خداوند فرستادهاست، چنینبگویید: یهُوَه، خدایاسرائیلچنینمیفرماید: دربارۀ سخنانیكهشنیدهای

19 چونكهدلتو نرمبود و هنگامیكهكلاممرا دربارۀ اینمكانو ساكنانششنیدیكهویرانو مورد لعنتخواهند شد، بهحضور خداوند متواضعشده، لباسخود را دریدی، و بهحضور منگریستی، بنابراینخداوند میگوید، مننیز تو را اجابتفرمودم.

20 لهذا اینكمن، تو را نزد پدرانتجمعخواهمكرد و در قبر خود بهسلامتیگذاردهخواهیشد و تمامیبلا را كهمنبر اینمكانمیرسانم، چشمانتنخواهد دید.» پسایشاننزد پادشاهجوابآوردند.